Zainspirowany paroma wymianami zdań oraz własną potrzebą rozwoju, wpadłem na pomysł rodzaju poczciwej a i pożytecznej zabawy, ku rozrywce a nauce.
Będzie ona polegać na zadawaniu pytań i odpowiadaniu, w temacie zw. z szeroko pojmowanym katolicyzmem- naszą wiarą, wiedzą, Biblią, Katechizmem, życiem Kościoła itp.
Pytamy i czekamy na odpowiedzi, osoba udzielająca prawidłowej (nad czym czuwa reszta) bądź prawidłowej jako pierwsza (w przypadku równoważnych) przejmuje zwycięsko pałeczkę jako prawo postawienia swojego pytania. Wtedy piszemy odpowiedzi itd.
Mam nadzieję, że dało się mnie zrozumieć :)
Pozdrawiam i zaczynam:
Który z apostołów jako pierwszy powiedział, że Jezus jest Mesjaszem?
“Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”
rzekł Piotr
Szymon, który wówczas jeszcze nie był Piotrem.
To kto stawia teraz pytanie, Karol czy Maciek? Może obydwaj?
tak jest! była i wcześniejsza wzmianka. Jan Chrzciciel wskazał Jezusa jako Baranka Bożego, dwóch ludzi poszło za nim, z nich Andrzej spotkał brata- Szymona Piotra i przekazał, że znaleźli Mesjasza, czyli Chrystusa. Stali się jego uczniami a wśród nich to właśnie Symeon (Piotr-Kefas, Petros) jako pierwszy powiedział, że Jezus jest Mesjaszem.
Myślę, że KJ zasłużył na postawienie pytania, wyczekujemy
Ja rezygnuję , przynajmniej w tej chwili.
5 Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami 36 i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: “Oto Baranek Boży”. 37 Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. 38 Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: “Czego szukacie?” Oni powiedzieli do Niego: “Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?” 39 Odpowiedział im: “Chodźcie, a zobaczycie”. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. 40 Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. 41 Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: “Znaleźliśmy Mesjasza” – to znaczy: Chrystusa. 42 I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: “Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas” – to znaczy: Piotr.
Mnie wychodzi, że Andrzej, ale się nie upieram bo nie mam dostępu do sieci. Cześć :)
Rzeczywiście!
Zadajesz pytanie.
Jakie było imię tego, który przegrał losowanie?
Tak sobie myślę, wiesz, że też bym odpowiedział, że Piotr. Więc zagrałem nieuczciwie skoro zajrzałem do źródła a test jest z wiedzy w głowie. Szafot? Gilotyna? Rozerwanie końmi? Hm. Niech mnie ktoś chociaż opieprzy, pliz! :)
Fajne pytanie.
Jonatan
potem Saul
a dużo później Józef zwany Barsabą.
Komentarze (1) do “Rzucanie losów – zapomniana praktyka biblijna”
jagaw7, 9 listopada 2009 o 12:23
Boże drogi, zachowaj nas od stron podobnej treści. Naprowadź na drogę pokory i prawdy tych, którzy są wichrzycielami umysłów. Strzeż nas ode złego gdy słowa kłamliwie udowadniać będą za pomocą złudnej logiki brak miłości w kościele.
Ile razy w życiu jeszcze spotkam się z takim samym naśladownictwem zła i podobnej nauki? Tyle razy łaska Twoja Panie bliżej jest mi. Chciałbym pomóc ludziom lecz wiem, że prawda dostępna jest dla wszystkich za Twoją sprawą. Nie pozwól szukać mi swojej woli i udowadniać komuś racje. Nie pozwól zachować dla mnie tylko swojego życia i nie pozwól czynić to co tylko dla mnie przynieść miałoby pokój w sercu i ducha prawdy. Żyć tylko dla Ciebie, nie znając losów innych. Nie pozwól mi wplątywać się w spory żyjących bym tylko prawdy i dobra szukał w Tobie. Tylko Ty jesteś wybawieniem i tylko Tobie oddać bezpiecznie mogę swoją wolę. Zachowaj wszystkich ludzi od sofistyki i uczyń niezdolnych tych, którzy wykorzystują wiedzę dla własnych ambicji. Tobie ufny i oddany, uniżony, marny sługa
Niech mnie ktoś chociaż opieprzy, pliz! :)
(Biblia warszawska)
Twoje, a właściwie siódmej jagawy (chyba mogę tak powiedzieć, skoro i sama administracja tutaj nadal szykanuje przydomki :>), wspaniałe jest to zawołanie – też tak mam. Dzięki!
Aha, żeby nie mnożyć wpisów – dodam tutaj komentarz do Twojego o losowaniu Saulowym. Owszem otóż, nawet mi nie przyszło do głowy, ST znam wyrywkowo, niektóre księgi tylko. Niemniej dzięki serdeczne i za te informacje o losowaniach tam właśnie. Oczywiście Twoja odpowiedź jest poprawna, więc teraz Ty zadajesz pytanie. Acz ja miałem w myśli inne losowanie – to z NT, związane z moim imieniem – myśli egocentrycznej, co niech mi wybaczą czytelnicy i Ty sama, proszę :)
Skoro tak, czekamy na Circ.
Opieprzu dla Delfinna niet :)
To ja w takim razie niniejszym opieprzam Delfinna. Jesteście bez serca!
Człowiek prosi, a Wy mu odmawiacie.
Nie mam z kim się poczciwie bawić i jak tu być dużym dzieckiem ;)
Nawet Circ zniknęła z tematu, choć ludzie proszą. Skoro tak, kto pierwszy, ten zada własne pytanie. Znajdzie się odważna osoba czy wybrać ochotnika?
Może Circ wróci, a tymczasem mogę dać pytanie – przerywnik.
Czy ktoś bezbłędnie, z pamięci napisze:
1. Skład apostolski
2. 7 grzechów głównych
3. 4 cnoty kardynalne
4. Uczynki miłosierdzia (2 * 7)
5. 5 przykazań kościelnych
6. chociaż 2 zwrotki Hymnu do Ducha Świętego
Tak, jestem bez serca.
Niech nikt nie wątpliowości.
Maciej
Odpowiadam; Bezbłednie z pamięci nie napiszę.
Wygrałam.
Stawiam pytanie.
Czy poniższe zdanie jest obraźliwe, czy wypada je mówić o braciach i kto je powiedział.
Pies powrócił do tego, co sam zwymiotował, a świnia umyta – do kałuży błota.
“Jak pies, który wraca do wymiotów swoich, tak głupi, który powtarza głupstwa swoje” (Księga Przypowieści)
Co wypada lub nie wypada nie wypowiadam się. Nie jestem Jan Kamyczek ( z Przekroju).
taa, Stary Testament, zapewnie tam, chyba więcej niż raz z tym psem, świni już nie kojarzę. Z miesiąc temu naszło mnie na cytaty o głupocie, sporo i różnie napisano.
(co do pytania Asadowa, odpowiedź brzmi: tak- jakiś ktoś na pewno to może napisać)
O. Nie wiedziałam, że św. Piotr ( bo ta fraza z II Listu św. Piotra) zaczerpnął klucz z Ks. Przypowieści. Zydzi musieli operować tą samą symboliką na codzień, przez tysiące lat. Musieli w lot się rozumieć, nie dziwię się, że płaczą za utraconą Łaską i narodem.
Wygrałaś, stawiasz pytanie.
Listy Apostolskie.
Myślę, że płaczą za utraconym Izraelem jak Polacy za Lwowem, który w nich ciągle żyje, bo był życiem.
Pomyślcie, że tak możemy utracić Polskę, z naszej głupoty i odejścia od wiary.
circ off top , sorry, ale potrzeba chwili.
Wiesz, że to była kobitka Janka Myczek?
Janina Ipohorska, pseud. Jan Kamyczek, Alojzy Kaczanowski, Bracia Rojek (ur. 15 sierpnia 1914 we Lwowie, zm. 20 września 1981 w Krakowie) – malarka, dziennikarka.
Współtwórczyni tygodnika “Przekrój”, zajmująca się tam sprawami savoir-vivre’u (i autorka książek z tego zakresu: “Grzeczność na co dzień”, “Savoir vivre dla nastolatków”), scenarzystka pierwszego polskiego kryminalnego serialu telewizyjnego Kapitan Sowa na tropie, autorka znanych aforyzmów (“Jaka to oszczędność czasu zakochać się od pierwszego wejrzenia”, “Wymieniaj doświadczenia. Ale tylko na lepsze!”).
“Grzeczność na co dzień” ukazała się w Erywaniu w tłumaczeniu na język ormiański.
Twórczość
Jan Kamyczek: Grzeczność na co dzień, “Iskry”, (wydania: 1956, 1959, 1969, 1972, 1974, 1978)
Jan Kamyczek: Savoir-vivre dla nastolatków, “Horyzonty”, 1974
(wiki)
Pani Izabelo, zachęcam do pytania…
Pani Izabelo,
Dobry wieczór! (jak mawia pewien Franciszek ;)
Wynalazłem taką odpowiedź – poniżej. Ale nie znam pytania. Mam nadzieję, że jest głupie! :-))) Proszę się nie krępować. Tu zapewne są osoby, które w tym krępowaniu się Panią rączo wyręczą (dyslektycy – nie czytać!, nawet nie próbować! :).
Pura vida
Maciek
—
Znaczenie imienia Izabela
Izabela to osoba bardzo dokładna i precyzyjna. Uczy skrupulatności innych, ceni i wymaga punktualności. Cechuje ją opanowanie, pozwalające stawiać czoło trudnym sytuacjom. W niektórych okolicznościach staje się agresywna. Izabela to ekstrawertyczka, która uzewnętrznia swoje reakcje i łatwo przystosowuje się do otoczenia. Jest osobą jednocześnie obiektywną i subiektywną. Odczuwa silną potrzebę dawania czegoś z siebie bądź to bliźnim, bądź sprawie narodowej czy religijnej.
Pochodzenie imienia Izabela
Izabela jest to imię pochodzenia hiszpańsko-portugalskiego, od imienia Elżbieta (Bóg moją przysięgą) lub hebrajskiego imienia Jezabel (wywyższona przez Boga).
Odmiany i zdrobnienia imienia Izabela
Bela, Belka, Belunia, Ilza, Iza, Izabelka, Izia, Izunia
Imieniny
4 lipca, 4 stycznia, 22, 23 lutego, 16 marca, 4, 8, 14 lipca, 31 sierpnia, 3, 10 września, 19 listopada, 9 grudnia
Patron
Święta Izabela Francuska – siostra św. Ludwika IX, króla Francji. Zasłynęła z umartwień i wielkiej pobożności.
Szczęśliwy kolor, liczba i kamień
Niebieski, 2, nefryt
Formy obcojęzyczne
Isabella (łac.), Isabel, Isabella, Isobel (ang.), Isa, Isabella, Isabelle (niem.), Isabelle (fr.).
Nazwiska pochodzące od imienia Izabela
Brak
Znani imiennicy
Izabella Cywińska – reżyser teatralny, polityk
Izabela I Katolicka (1451-1504) – królowa Kastylii i Aragonii
Izabella Scorupco – aktorka
Izabela Trojanowska – aktorka i piosenkarka
Powiedzonka
Brak
http://www.ksiegaimion.com/izabela