7 komentarzy

1. Odpowiedz

   izabela brodacka falzmann

   14 kwietnia 2013 godz. 01:12

   Świetne. Słyszałam to pierwszy raz.

   Znalazłam w necie. Przekazuję bez komentarza.

   21 wrzesnia Jelcyn podpisal dekret nr 1400 rozwiazujacy Rade Najwyzsza i nakazujacy deputowanym opuscic budynek rosyjskiego parlamentu. Decyzja ta była oczywistym złamaniem obowiązującej wówczas konstytucji. Rada Najwyższa nie uznaje tego kroku i w odpowiedzi mianuje wiceprezydenta Aleksandra Ruckoja p.o. prezydenta. Ruckoj i przewodniczący parlamentu Rusłan Chasbułatow doprowadzili do podjęcia uchwały o odwołaniu prezydenta z urzędu. Nad Rosją zawisła groźba wojny domowej.
   23.09.1993 r. bojówka Związku Oficerów atakuje sztab Sił Zbrojnych Wspólnoty Niepodległych Państw.
   24.09.1993 r. Wojska OMON-u otaczają budynek rosyjskiego parlamentu Biały Dom.
   26.09.1993 r. Pierwsze starcia zwolenników Jelcyna ze zwolennikami parlamentu. Na ulicach pojawiły się barykady.
   2.10.1993 r., w kilku punktach miasta dochodzi do starć, są zabici.
   3 i 4 października 1993 roku przeciwnicy Jelcyna zaczynają rebelię. Po jednej stronie barykady stanęli stronnicy reform i demokracji, po drugiej – komuniści, nacjonaliści i inni zwolennicy restauracji starego porzadku.
   3.10.1993 r. zwolennicy parlamentu przerywają blokadę Białego Domu, zdobywają budynek moskiewskiego merostwa, hotel w którym miescił się sztab sił projelcynowskich, zajmują centrum telewizyjne Ostankino. Do zachęconego przez Ruckoja i Chasbułatowa tłumu obrońców parlamentu dołącza się faszystowska bojowka Barkaszowa. Ruckoj wydaje rozkaz zbombardowania Kremla, gdzie rezydowal Jelcyn.
   Nastepnego dnia Jelcyn wprowadzil do stolicy wojska. Rozpoczely sie walki w okolicach Bialego Domu. O 6.50 rozpoczyna się szturm na Biały Dom. 10 czołgów ostrzelało Biały Dom. Relacje telewizyjne ukazują dramaturgię sytuacji. Walki ustały ok. 16.45. Ok. 17.30 do budynku parlamentu weszły oddziały specjalne. Przywódcy powstania Ruckoj, Chasbułatow i gen. Makaszow poddali się i zostali aresztowani. Wg oficjalnych danych w walkach kolo parlamentu, w samym parlamencie i na ulicach miasta zginęło 156 osób a 350 zostało rannych. Inne źródła mówią nawet o 700-800 i nawet 2000 zabitych.

   12 grudnia 1993 odbyły się wybory do Dumy Państwowej, w ktorej zdecydowana wiekszosc ma lewica. Nowy parlament nie przejął się siłą władzy prezydenta. Jedną z pierwszych jego decyzji była podjęta 23 II 1994 r. uchwała o amnestii dla uczestników “puczu Janajewa” z sierpnia 1991 r. oraz październikowego buntu parlamentu z 1993 r. 26 lutego 1994 roku Jelcyn ułaskawił swoich ówczesnych przeciwników i wszyscy wyszli z więzienia. Amnestia powinna byla objac tylko tych, ktorzy przyznali, ze pucz byl bledem. Ale wiekszosc wychodzacych z wiezien opuszczala je z podniesiona glowa, byli dumni z tego, co zrobili.

   Waleria Nowodworska: Juz w 1993 r. narod byl podzielony mniej wiecej po polowie. Wydarzenia przed Bialym Domem byly zakonczeniem rosyjskiej wojny domowej zamrozonej w 1920 r., ktora po ponad 70. latach wydala z siebie ostatni spazm. Jelcyn, wyprowadzajac czolgi przeciwko puczystom, powstrzymal wybuch nowej wojny domowej. Byc moze Jelcyna popierala wowczas mniejszosc Rosjan, ale byla ona bardziej aktywna. Wiekszosci zabraklo mestwa, zeby pojsc pod Bialy Dom, niektorym zabraklo pieniedzy i czasu, zeby dojechac do Moskwy. Nasza mniejszosc okazala sie bardziej dzielna od ich wiekszosci i dlatego w rezultacie wygrala. Owczesna wiekszosc, ktora w 1993 r. siedziala cicho, teraz wychodzi z cienia. To ona zaglosowala na Putina w wyborach prezydenckich 2000 r., to ona wybrala kilka miesiecy wczesniej Dume, w ktorej zdecydowana wiekszosc ma lewica. Demokraci zostali pokonani przez demokracje. Decyzja, w ktora strone ma isc Rosja – na Wschod czy na Zachod – podejmowana jest demokratycznie w kazdych wyborach. Na razie opcja prozachodnia zdecydowanie przegrywa.
   –

   Tu można znaleźć praktycznie wszystko o tej rewolucji: książki, artykuły, wideo, foto, pieśni, symbolika, martyrologium, dokumenty tego czasu: http://1993.sovnarkom.ru/
   –

2. Odpowiedz

   izabela brodacka falzmann

   14 kwietnia 2013 godz. 01:25

   A oto słowa.

   Cтрана швыряла этой ночью мутной сволочью,

   И разменяв добро на зло, как деньги старые на новые,

   Рванула асфальт, когда он на щеке, как водка с горечью.

   И окна, окна были первые готовые.

   И зло на заливном коне взмахнуло шашкою,
   Добро оно всегда без кулаков трясло культяшкою.
   Пыталась жалость убедить, помочь опомниться,
   Но все быстрее и точней летела конница.

   Апплодисменты – на манеж под звездным куполом
   Повыпускала ночь зверей и замяукала,
   И заалекала, вспотела, вмиг состарилась,
   И побледнела, и струхнула, и затарилась.

   Чем Бог послал, а черт, а черт, а черт подсунул им,
   А он ведь старый театрал, ха-ха, он любит грим.
   Тела вдруг стали все огромными да полыми,
   И пьяница-сапожник, память нам, оставил пленки голыми.

   Припев: Правда на правду,

   Вера на икону,

   А земля да на цветы,

   Это я да это ты.

   Страна швыряла этой, этой ночью сволочью,

   Закат, когда он на щеке, как водка с горечью.

   Страх покрывался матом, будто потом, страх брел по городу,
   Ночное небо было дотом, оно еще напоминало чью-то бороду.

   Провинция зевала грустно нервно в телевизоры,
   А кто-то просто шел домой и ел яичницу.
   Дышали трупы тихо, мерно под скальпелем провизора,
   А кто-то в зеркале вертел уже своею личностью.

   Страну рвало, она согнувшись пополам, искала помощи,

   А помощь танком по лоткам давила овощи.

   Апплодисменты, бис! Везде ревело зрелище,

   Стреляло право по беде, увидишь где еще?

   Страна рыдала жирной правдой, так и не поняв истины,
   Реанимация визжала, выла бабой, последней пристанью.
   Пенсионеры с палками рубились в городки с милицией,
   А репортеры с галками – их угощали блицами.

   Судьба пила, крестясь, и блядовала с магами,

   Брели беззубые старухи да с зубами-флагами.

   Да, повар-голод подмешал им в жидкий суп довольно пороху,

   Герои крыли тут и там огнем по шороху.

   И справедливость думала занять чью-либо сторону,
   Потом решила, как всегда, пусть будет смерти поровну.
   Да, погибали эти окна, эти крыши первыми,
   Все пули были здесь равны, все мысли верными.

   Аплодисменты, бис! Везде ревело зрелище,

   Стреляло право по беде, увидишь где еще?

   И лишь в гримерке церкви пустота, в тиши да в ладане,

   Где высота да простота, где баррикады ада нет,

   Она горела в вышине без дыма, пламени,

   Я на колени тоже встал,

   коснувшись этого единственного знамени.

   Припев

   [Далее в тональности Em]

   Страна швыряла прошлой ночью мутной сволочью,
   Страна скребла лопатой по крови, покрытой инеем,
   Да по утрам вся грязь, все лужи отражают синее,
   Асфальт когда он нащеке, как водка с горечью.

   На память фото пирамид с пустыми окнами-глазницами,
   Апплодисменты, чудный вид с листом кленовым да с синицами.
   А будущее, что только родилось беззвучно плакало,
   А время тикало себе, а сердце такало…

   Припев – 2 раза

3. Odpowiedz

   norwid

   15 kwietnia 2013 godz. 05:59   - w odpowiedzi do: izabela brodacka falzmann 01:12

   Pani Izo nie taki był zamysł mojej notki aby podzielić się historią Rosji którą próżno dziś znaleźć w polskiej telewizji. Bardziej chciałem zwrócić uwagę na pewną retrospekcje w rosyjskiej kulturze. Wspominała Pani o Okudżawie i jego dziwnych słowach modlitwy: “Panie zielonooki”
   W piosence Szewczyka mamy podobną transcendencje. Tu również jedyny wyciszony fragment to opowieść o cerkwi. Staje się ona jak w modlitwie Okudżawy alternatywą wobec “tak czy siak” świata postradzieckiego. Ta ciągłość kulturowej alternatywy wobec jajecznicy, telewizora i trupów na ulicy mówi wszystko.
   Rewelacyjny jest refren.
   wiara na ikonę – to coś czego katolik nie rozumie, no chyba że miał styczność z prawosławiem. Ikona od zarania tej formy sztuki była czymś wyjątkowym, nie był to zwykły obraz. To proste, ascetyczne malowidło na desce było malowane 2-25lat przez jedną osobę. Codziennie po modlitwach i kontemplacji Słowa Bożego jedna kreska. Tak mnichom upływało życie aby dokonać choć jednej ikony, która stawała się obrazem ich wiary. Stąd wiara na ikonę to nie cymbał brzmiący, lecz zawołanie do restytucji prawosławia.
   Geniusz tego utworu przejawia się jeszcze w jednej sprawie – dialogu jaki przewija się przez witrynę mocy (legionu) od miesięcy. Prawda – która dzieli. Prawda postępu i konserwatyzmu, prawda konkurencyjnych ortodoksji, wreszcie prawda krwi, przemocy, głodu i śmierci. To prawda przeciw (na) prawdzie, gdzie oczywistym staje się bezsens dociekania takiej właśnie prawdy. Stajemy się bowiem jako ludzie zakładnikami prawdy. Sami zaś nie pracujemy aby żyć ale żyjemy aby pracować. Prawda na prawdę – gorąca dyskusja i lekcja rosyjskiej historii prawdy której niema w telewizji. Jest tylko zwycięski Putin (fr. kurwa) i przegrany naród. Naród którego jedyną alternatywą staje się modlitwa Okudżawy.

4. Odpowiedz

   izabela brodacka falzmann

   15 kwietnia 2013 godz. 07:57   - w odpowiedzi do: norwid 05:59

   Ja nie znałam tego autora :( i bez tej historii trudny był dla mnie do zrozumienia chociaż znam rosyjski.) Akurat ikony są moim hobby ( i kafle nieborowskie) nic na to nie poradzę, że tak to powierzchownie brzmi. Jest pozytywny aspekt tej powierzchowności- technika sporządzania ikon jest mi znana. Jeszcze do Okudżawy. Mandalian tłumacz modlitwy znał realia świata radzieckiego i postradzieckiego dlatego pewnie przetłumaczył ” tak czy siak”Ale przecież :”Пока Земля еще вертится,пока еще ярок свет” nie ma nic wspólnego z tym : ” tak czy siak. To nadinterpretacja. Dlatego chciałam podzielić się tekstem tej, obecnej piosenki. Tłumaczenie, które pokazuje się w trakcie śpiewu jest trochę dziwne. (Mam obsesję- bo pracuję teraz jako tłumacz, ale nie z rosyjskiego.) Ale Pan to pięknie wyjaśnił i teraz rozumiem.