| Pierwsze czytanie: | Dz 19, 1-8 Uczniowie Jana Chrzciciela w Efezie przyjmują chrzest |
| Psalm responsoryjny: | Ps 68 (67), 2-3. 4-5ac. 6-7ab (R.: por. 33a) |
| Śpiew przed Ewangelią: | Kol 3, 1 |
| Ewangelia: | J 16, 29-33 Jam zwyciężył świat |
Kolor szat liturgicznych – biały
PIERWSZE CZYTANIE
Dz 19, 1-8 Uczniowie Jana Chrzciciela w Efezie przyjmują chrzest
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: «Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?» A oni do niego: «Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty». Zapytał: «Jaki więc chrzest przyjęliście?» A oni odpowiedzieli: «Chrzest Janowy». Powiedział Paweł: «Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa».
Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn.
Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 68 (67), 2-3. 4-5ac. 6-7ab (R.: por. 33a)
Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi.
lub Alleluja.
Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie, *
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
Jak dym przez wiatr rozwiany, †
jak wosk, co rozpływa się przy ogniu, *
tak giną przed Bogiem grzesznicy.
Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi.
lub Alleluja.
A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem, *
i rozkoszują radością.
Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu, *
równajcie drogę przed Tym, który dosiada obłoków.
Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi.
lub Alleluja.
Ojcem dla sierot i wdów opiekunem *
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych, *
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.
Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi.
lub Alleluja.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Kol 3, 1
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych,
szukajcie tego, co w górze,
gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.
EWANGELIA
J 16, 29-33 Jam zwyciężył świat
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Uczniowie rzekli do Jezusa:
«Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś».
Odpowiedział im Jezus: «Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną.
To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat».
Oto słowo Pańskie.
Wspomnienie
Dzień powszedni albo wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Fatimy.
By zwyciężyło Niepokalane Serce Maryi
Fatima. Choć objawienia Matki Bożej trojgu pastuszkom w tej niewielkiej portugalskiej wiosce były mocno zakorzenione w rzeczywistości 1917 r., to jego przesłanie jest aktualne i dziś, niemal sto lat później. Również teraz – a może jeszcze bardziej, tylko na inne sposoby – odchodzimy od Boga, znieważamy Maryję. Potrzeba więc na nowo odkryć fatimskie orędzie, potrzeba na nowo odpowiedzieć na wezwanie do nawrócenia i pokuty. Potrzeba iść za błogosławionymi dziś Hiacyntą i Franciszkiem oraz Łucją – służebnicą Bożą, by przez modlitwę i ofiarowanie Bogu cierpień wypraszać nawrócenie dla świata.
To orędzie – jak mówił Ojciec Święty Jan Paweł II w 2000 r. – wzywa „wierzących, aby modlili się usilnie o pokój na świecie i aby przez pokutę otwierali serca na nawrócenie”; aby wypraszali nawrócenie dla tych, którzy są daleko od Pana Boga. Maryja wskazała nam niezawodne środki ku temu: codzienne odmawianie Różańca, ofiarowanie swych cierpień Bogu, praktykowanie pięciu pierwszych sobót miesiąca i oddanie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu. O cierpieniu mówiła pastuszkom: „Ofiarujcie się za grzeszników i mówcie często, zwłaszcza gdy będziecie ponosić ofiary: «O Jezu, czynię to z miłości do Ciebie, za nawrócenie grzeszników i jako zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi»”.
Na czym z kolei polega nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca? Głos oddajmy s. Łucji: „Składa się [ono] z następujących elementów: przez pięć miesięcy, w pierwsze soboty, przyjmujemy Jezusa w Najświętszym Sakramencie, odmawiamy Różaniec [jedną część, czyli pięć tajemnic], spędzamy piętnaście minut, towarzysząc Matce Najświętszej w rozważaniu tajemnic różańcowych i idziemy do spowiedzi. To ostatnie można uczynić kilka dni wcześniej, a jeśli podczas tej spowiedzi zapomnimy wzbudzić intencję, możemy to uczynić podczas następnej spowiedzi, z zastrzeżeniem, że w pierwszą sobotę Komunia św. została przyjęta w stanie łaski z intencją wynagrodzenia za obrazy przeciwko Najświętszej Maryi Pannie i te, które zasmucają Jej Niepokalane Serce”. Dlaczego Maryja zażądała pięciu sobót? Chodzi o pięć rodzajów obelg i bluźnierstw przeciwko Niej. Są to bluźnierstwa przeciw: Niepokalanemu Poczęciu; Jej dziewictwu; Bożemu macierzyństwu, kiedy jednocześnie uznaje się Ją wyłącznie jako Matkę człowieka; bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do tej Niepokalanej Matki; na koniec bluźnierstwa tych, którzy urągają Jej bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach.
Ważne jest jednak jeszcze jedno – nastawienie, z jakim odprawia się nabożeństwo. U jego źródła powinno być pragnienie wynagrodzenia za grzechy. Pan Jezus w 1926 r. tak powiedział Łucji: „To jest prawda, moja córko, że wiele dusz zaczyna, lecz mało kto kończy, i ci, którzy kończą, mają za cel otrzymać przyrzeczone łaski; Ja jednak wolę, żeby odprawiali pięć pierwszych sobót miesiąca w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu twojej Matki Niebieskiej, niż żeby odprawiać piętnaście bezdusznie i z obojętnością…”.
Osobom, które będą uczestniczyć w pierwszosobotnich nabożeństwach, Maryja obiecuje towarzyszenie w chwili śmierci i ofiarowanie im wszystkich łask potrzebnych do zbawienia. Ale też jest z nimi w obecnym życiu – każdy, kto praktykuje to nabożeństwo, otwiera się na Maryję, na Jej działanie w obecnej rzeczywistości, a co za tym idzie – na pogłębienie relacji z Bogiem. Bo przecież Maryja jest najkrótszą i najpewniejszą drogą do Jezusa.
Maryja w objawieniach powiedziała pastuszkom, że na koniec zwycięży Jej Niepokalane Serce. „Co to oznacza? – odpowiedź daje kard. Joseph Ratzinger: – Serce otwarte na Boga i oczyszczone przez kontemplację jest silniejsze niż karabiny i wszelkiego rodzaju broń”.
Karolina Jadczyk
Modlitwa brewiarzowa
Hymny okresowe po Wniebowstąpieniu – s. 730 [s. 563]. Psalmy z poniedziałku III tygodnia – s. 1044 [s. 964]. Pozostałe teksty z poniedziałku 7. tygodnia wielkanocnego – s. 759 [s. 77].
Albo: wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Fatimy. Teksty jw. Teksty własne LG I-IV – s. 78 lub 139 – dodatek.
Poniedziałek, Matki Bożej Fatimskiej (J 16,29-33)
Na świecie doznacie ucisku… Te słowa Jezusa oddają bardzo mocno to, co wydarzyło się przed laty na placu św. Piotra, gdy został zraniony Jan Paweł II. Maryja, która jak sam Papież powiedział prowadziła kulę, ochroniła Ojca Świętego dla misji, którą jeszcze wiele lat pełnił. Stąd płynie dla nas przesłanie nadziei, że pośród ucisku ze strony świata, nigdy nie pozostajemy sami, a Maryja jest tą, która pilnuje byśmy bezpiecznie dotarli do nieba. Z błogosławieństwem +, ks. Michał scj.
http://slowopana.com/
dzień powszedni
Gdy św. Paweł włożył ręce na nowo ochrzczonych, natychmiast zstąpił na nich Duch Święty, „mówili też językami i prorokowali”. Duch Boży jednoczy, usuwa przeszkody na drodze do spotkania z drugim człowiekiem i daje moc do trwania w wierności Bożej obietnicy. Może tego doświadczyć każdy ochrzczony. Kiedy żyjemy według Bożego Ducha, nie czynimy różnic między ludźmi i wzrasta w nas pragnie królestwa Bożego. Nikogo nie wyróżniamy i stajemy po stronie uciskanego. Nie jesteśmy w tym sami, gdyż Bóg jest po naszej stronie, tak jak był po stronie wszystkich proroków. Możemy doznać ucisków i prześladowań, ale On nas wspiera swoją mocą.
Andrzej Kuśmierski OP, „Oremus” kwiecień/maj 2007, s. 176
Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej
W Fatimie objawiła się dzieciom Matka Najświętsza. Wzywając do modlitwy, pokuty i nawrócenia, powiedziała też: „Kiedy pewnej nocy ujrzycie nieznane światło, wiedzcie, że jest to wielki znak od Boga, że zbliża się kara na świat za liczne jego zbrodnie, będzie wojna, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego”. Przyjmując z prostotą orędzie fatimskie, zachowujemy ufność w obliczu przeciwności i cierpień. Wierzymy zapewnieniu Maryi, która obiecała, że „na koniec Jej Niepokalane Serce zatriumfuje”.
ks. Jarosław Januszewski, „Oremus” maj 2008, s. 69