Kwestia narodowa. Może Ruch Narodowy nie zamierza wpływać na politykę państwa, tylko budować swoją popularność na permanentnej kontestacji ?

Cytuję artykuł z wpolityce.pl  / http://wpolityce.pl/artykuly/55605-kwestia-narodowa-moze-ruch-narodowy-nie-zamierza-wplywac-na-polityke-panstwa-tylko-budowac-swoja-popularnosc-na-permanentnej-kontestacji /

Stanowi on polemikę w stosunku do zamieszczonego przez ckhopi artykułu http://www.ekspedyt.org/ckhopi/2013/06/09/14485_robert-winnicki-do-srodowisk-patriotycznych-niezalezna-pl-jak-trybuna-ludu.html

____________________

m.pilka Marian Piłka

Pan Robert Winnicki zarzuca Prawicy Rzeczypospolitej zawarcie porozumienia z Prawem i Sprawiedliwością, nazywając to zresztą „powrotem do PiS”. Nie chcę nazywać tego kłamstwem, więc wolę zakładać, że to niezrozumienie.

Jednak problem, który poruszył jest znacznie poważniejszy niż działalność poszczególnych ugrupowań, ma wymiar narodowy. Zawarliśmy porozumienie z Prawem i Sprawiedliwością, bo uznajemy w nim główną siłę opozycji. Działaliśmy i działamy samodzielnie, bo w pełni podmiotowa prawica chrześcijańsko-konserwatywna jest niezbędnym gwarantem działań na rzecz chrześcijańskiego charakteru naszego państwa i jego polityki. Ale naturalnym zobowiązaniem tej polityki jest solidarność narodowa.

Jeśli ruchowi Roberta Winnickiego powiodą się jego plany polityczne – też zawrze porozumienie z Prawem i Sprawiedliwością, w przymierzu z tą partią współkształtując politykę państwa. Jeśli pozostanie ruchem pozaparlamentarnym – przede wszystkim od PiS będzie oczekiwał podejmowania swoich postulatów. Dziwne więc, że Winnicki atakuje zasady, którymi sam powinien się kierować. Chyba, że założenie, które robię jest niesłuszne?

Może Ruch Narodowy nie zamierza wpływać na politykę państwa, tylko budować swoją popularność na permanentnej kontestacji – stawiając znak równości między dzisiejszym rządem a opozycją?

Niestety, choć taki relatywizm ocierałby się o nihilizm – pytanie nie jest teoretyczne. W latach 70-tych i 80-tych sporo środowisk narodowcowych atakowało antykomunistyczną opozycję demokratyczną, uznając postulat niepodległości i wolności politycznej za groźną („powstańczą”) prowokację antyrosyjską. W latach 90-tych te środowiska atakowały (przepraszam za przypomnienie tego haniebnego słownictwa) Żydosolidarność. W latach 2000-nych Roman Giertych, po krótkim udziale w rządzie Jarosława Kaczyńskiego (w którym nie był jakąś „przystawką” czy „powrotem do PiS-u”, ale mógł realizować swoją politykę edukacyjną) ogłosił, że jest jedynym gwarantem nieobjęcia władzy przez PiS. Deklarowane poglądy narodowe nierzadko skutkowały wyobcowaniem swoich wyznawców wobec dążeń narodu i realnego życia narodowego. Mamy nadzieję, że Ruch Narodowy nie będzie wpisywał się w tę tradycję, bo co to wszystko miałoby wspólnego z solidarnością narodową?

Oczywiście, Robert Winnicki może gromko odpowiedzieć, że nie będzie potrzebował żadnych porozumień i żadnych koalicji. Można opowiadać takie rzeczy. Tylko co to miałoby wspólnego już nie tylko z realizmem, ale ze zwykłą odpowiedzialnością narodową oraz z szacunkiem dla rozumu i odpowiedzialności Polaków?

 

 

Marian Piłka

Od połowy lat 70. angażował się w działalność opozycyjną. W latach 1977–1978 działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W latach 80. uczestniczył w działalności Ruchu Młodej Polski. W czasie stanu wojennego internowany przez okres około roku. 19 kwietnia 2007 zadeklarował odejście z Prawa i Sprawiedliwości, a dzień później przystąpił do nowo tworzonej Prawicy Rzeczypospolitej.

 

O autorze: Asadow

Marek Sas-Kulczycki „Jesteśmy żadnym społeczeństwem. Jesteśmy wielkim sztandarem narodowym. Może powieszą mię kiedyś ludzie serdeczni za te prawdy, których istotę powtarzam lat około dwanaście, ale gdybym miał dziś na szyi powróz, to jeszcze gardłem przywartym hrypiałbym, że Polska jest ostatnie na ziemi społeczeństwo, a pierwszy na planecie naród. Kto zaś jedną nogę ma długą jak oś globowa, a drugiej wcale nie ma, ten - o! jakże ułomny kaleka jest. Gdyby Ojczyzna nasza była tak dzielnym społeczeństwem we wszystkich człowieka obowiązkach, jak znakomitym jest narodem we wszystkich Polaka poczuciach, tedy bylibyśmy na nogach dwóch, osoby całe i poważne - monumentalnie znakomite. Ale tak, jak dziś jest, to Polak jest olbrzym, a człowiek w Polaku jest karzeł - i jesteśmy karykatury, i jesteśmy tragiczna nicość i śmiech olbrzymi ... Słońce nad Polakiem wstawa, ale zasłania swe oczy nad człowiekiem...”