Ziarno Wolności…
Napisał MKD
All rights reserved!
Ignacemu Paderewskiemu – Polakowi, naszej Wolności i Niepodległości jak mało kto zasłużonemu…
________________________________
Dałem ci siebie, dałem czas
doświadczeń, snów strzelistość
by Ziarno mogło świetlić cię
aż po gwieździstą przyszłość…
Wiedząc, że teraz nigdy już
nie stracisz swego pędu
w rozwoju, aż po marzeń szczyt,
po zawsze – z Tobą będę,
by moje Ziarno, moja Myśl,
co siłę ma niezłomną,
wykiełkowało wszystkim nam
w godną i dumną – Wolność !
.
________________________________ mkd ___ XI.2010
http://www.wierszemkd.pl/?p=4448#comments
*************
fot. B.S.
Trudna miłość …
Napisał MKD
All rights reserved!
… no, może teraz, po 25.X.2015…………..?
__________________________________
…
Kocham cię Polsko taką, jak jesteś – najpierwszą, cudną,
choć tak nie zawsze odwzajemnianą Miłością.
… Trudną…
Z całego serca kocham cię, Polsko, choć zamiast życzeń
najlepszych – często spragnionym dajesz
puchar goryczy;
choć zamiast biednych wspomagać, słabym dawać ochronę
– klucze do skarbca wręczasz złoczyńcom
do zdrady skorym…
chociaż Tradycję, której nie zmogły zaborców zgraje
– tym, co jej nigdy nie uszanują
w zarząd oddajesz.
Kocham Cię, Polsko, wciąż w sercu mając cichą nadzieję,
że ujrzę uśmiech na Twoim licu
bo gdy się śmiejesz – jesteś najdroższą…
… lecz bądź też silną w całej swej krasie,
bo tylko wtedy Godność z pijawek
otrząsnąć da się.
Nie daj nas Polsko nikomu zwodzić nadzieją złudną.
Pozwól się kochać,
zimą czy wiosną jak Matka…
pewną, ufną, radosną dziecka miłością…
………………………….. Nie aż tak trudną… !
.
_____________________________________________________________ mkd ________ XII.2007/ X.2015
http://www.wierszemkd.pl/?p=184
______________________________________________________________________________________________________
Miłość do własnej ojczyzny jest wpisana – tak uczy Kościół – w IV przykazanie Boże. Ostatecznie więc, jest nie tyle pozostawiona, ile raczej zadana (przez Boga!) naszej wolności. Zadane jest nam: poznać ją, szanować (“Czcij ojca i matkę”), i na synowski sposób przejąć się i zadbać o jej los przyszły.
ks.bp Grzegorz Ryś
_______________________________________________________________________________________________________
Pieśń „Boże, coś Polskę” szczególną rolę odegrała w czasie Powstania Styczniowego i aż do 1926 r. pełniła, na równi z „Mazurkiem Dąbrowskiego”, rolę hymnu narodowego. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. dopisano ostatnią z podanych tu strof z zakończeniem refrenu: „…Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie!”. Tak się śpiewa w czasie wolności i pokoju. W czasie niewoli, okupacji, zniewolenia komunistycznego oraz stanu wojennego, naród śpiewał: „…Ojczyznę, wolność racz nam wrócić, Panie”.
Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki
Otaczał blaskiem potęgi i chwały,
Coś ją osłaniał tarczą swej opieki
Od nieszczęść, które przygnębić ją miały.
Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:
Ojczyznę wolną pobłogosław Panie!
Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem,
Wspierał walczących za najświętszą sprawę
I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem,
W nieszczęściach samych pomnażał jej sławę.
Przed Twe ołtarze…
Wróć naszej Polsce świetność starożytną,
Użyźniaj pola, spustoszałe łany,
Niech szczęście, pokój na zawsze zakwitną,
Przestań nas karać, Boże zagniewany!
Przed Twe ołtarze…
Boże, którego ramię sprawiedliwe
Żelazne berła władców świata kruszy,
Skrusz naszych wrogów zamiary szkodliwe,
Obudź nadzieję w każdej polskiej duszy!
Przed Twe ołtarze…
Boże Najświętszy! Od którego woli
Istnienie świata, całego zależy,
Wyrwij lud polski z tyranów niewoli,
Wspieraj zamiary szlachetnej młodzieży!
Przed Twe ołtarze…
Boże Najświętszy! Przez Chrystusa rany
Świeć wiekuiście nad braćmi zmarłymi,
Spojrzyj na lud Twój, niewolą znękany,
Przyjmij ofiary synów polskiej ziemi!
Przed Twe ołtarze…
Gdy naród polski dzisiaj we łzach tonie,
Za naszych braci poległych błagamy,
By ich męczeństwem uwieńczone skronie
Nam do wolności otworzyły bramy.
Przed Twe ołtarze…
Niedawnoś wolność zabrał polskiej ziemi,
A już krwi naszej popłynęły rzeki,
Jakże okropnie musi być z owymi,
Którym Ty wolność odbierasz na wieki!
Przed Twe ołtarze…
Jedno Twe słowo, ziemskich władców Panie,
Z prochów nas znowu podnieść będzie zdolne,
A gdy zasłużym na Twe ukaranie,
Obróć nas w prochy, ale w prochy wolne!
Przed Twe ołtarze…
Powstała z grobu na Twe władne słowo
Polska, wolności narodów chorąży,
Pierzchnęły straże, a ponad jej głową
Znowu swobodnie Orzeł Biały krąży!
Przed Twe ołtarze…
Kto jeszcze nie wysłuchał tego wykładu muzycznego Pana Marka Dyżewskiego proponuję skorzystać z dzisiejszego dnia : Szkic do portretu Ignacego Paderewskiego
Naprawdę warto: