Nie wystarczy wierzyć w Boga, trzeba jeszcze wierzyć Bogu_Piątek, 15 lipca 2016 r.

Chrystus wśród zboża

Myśl dnia

Cisza jest tym dla duszy, czym sen dla ciała.

William Penn

Cytat dnia

Skąd bierze się gloryfikacja innych praw i przepisów niż Miłość? Bierze się z nieznajomości Miłości. Ona jest dla wielu “czarną magią” – nie mają o niej dużego pojęcia i dlatego wolą ją pomijać. Kto poznał Miłość i ją przyjął jako swój sposób życia, ten “kocha i robi co chce”, zgodnie z powiedzeniem św. Augustyna. Mieczysław Łusiak SJ

 

 

 ______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła

Mt 12, 1-8

Spróbuj poczuć się jak uczniowie przy Jezusie – swobodnie i bezpiecznie.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza.
Mt 12, 1-8
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». A On im odpowiedział: «Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».

Dystans. To słowo, które charakteryzuje faryzeuszy. Jednak jest to dystans niewłaściwy, wręcz chorobliwy. Prawo ponad wszystko. Co z tego, że uczniowie są głodni, to dla nich nieistotne. Wiara wzywa do dystansu, uczy nas dystansu do ziemskich rzeczy, jednak na pewno nie w stylu reprezentowanym przez faryzeuszy. Jak wygląda Twój dystans? Jak byś go opisał? W czym się przejawia?

Pamięć i wyciąganie wniosków. Tego brakowało faryzeuszom. Wybrali sobie jasne, klarowne zasady, bo o nich łatwiej pamiętać i łatwo je stosować. Jednak rzeczywistość jest o wiele bardziej skomplikowana. Wymaga nieustannego dopasowywania się do obecnej sytuacji. Nie można się zamknąć, jeśli chce się żyć prawdziwie. To niełatwe, ale niezbędne. Mówimy często , że wyjątek potwierdza regułę. W naszym życiu jest mnóstwo wyjątków.

Syn Człowieczy jest Panem szabatu. On decyduje o tym, co jest właściwe, a co nie. Teraz to trudniej rozumieć, bo żyjemy w czasach demokracji, nie władców. Jednak dawniej to przecież pan decydował o losie o losie poddanych. Przepisy i regulacje były często drugorzędne. Chrystus jest Panem, On decyduje. Skoro mamy Go naśladować, to również w tym. Nie chodzi o celowe działanie wbrew zasadom, ale o zaangażowanie, które może wiązać się z wyjściem poza przyjęty schemat. Czy jesteś gotowy to zrobić?

Panie szabatu, pomóż mi naśladować Ciebie we wszystkim.

____________________________________________________________________________________________________________

Ewangelia: ona jest najważniejszym prawem

(fot. shutterstock.com)

Komentarz do Ewangelii

 

Najwyższym ustanowionym prawem jest Miłość. Inne prawa mają wartość i aktualność o tyle, o ile są zgodne z Miłością. Tego niestety nie rozumieli nie tylko faryzeusze, ale też nie rozumie wielu współczesnych chrześcijan, nie mówiąc już o ateistach.
Skąd bierze się gloryfikacja innych praw i przepisów niż Miłość? Bierze się z nieznajomości Miłości. Ona jest dla wielu “czarną magią” – nie mają o niej dużego pojęcia i dlatego wolą ją pomijać. Kto poznał Miłość i ją przyjął jako swój sposób życia, ten “kocha i robi co chce”, zgodnie z powiedzeniem św. Augustyna.

_____________________________________________________________________________________________________________

Liturgia słowa na dziś

PIERWSZE CZYTANIE  (Iz 38,1-6.21-22.7-8)

Choroba i uzdrowienie Ezechiasza

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

W owych dniach król Ezechiasz zachorował śmiertelnie. Prorok Izajasz, syn Amosa, przyszedł do niego i rzekł mu: „Tak mówi Pan: «Rozporządź domem twoim, bo umrzesz i nie będziesz żył»”. Wtedy Ezechiasz odwrócił się do ściany i modlił się do Pana. A mówił tak: „Ach, Panie, wspomnij na to, proszę, że postępowałem wobec Ciebie wiernie i z doskonałym sercem, że czyniłem, co miłe oczom Twoim”. I płakał Ezechiasz bardzo rzewnie.
Wówczas Pan skierował do Izajasza słowo tej treści: „Idź, by oznajmić Ezechiaszowi: «Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego praojca: Słyszałem twoją modlitwę, widziałem twoje łzy. Uzdrowię cię. Za trzy dni pójdziesz do świątyni. Oto dodam do twego życia piętnaście lat. Wybawię ciebie i to miasto z ręki króla asyryjskiego i roztoczę opiekę nad tym miastem»”
Powiedział też Izajasz. „Weźcie placek figowy i przyłóżcie do wrzodu, a zdrów będzie!” Ezechiasz zaś rzekł: „Jaki znak upewni mię, że wejdę do świątyni Pana?” Izajasz odrzekł: „Niech ci będzie ten znak od Pana, że spełni On tę rzecz, którą przyrzekł: «Oto Ja cofnę cień wskazówki zegarowej o dziesięć stopni, po których słońce już zeszło na słonecznym zegarze Achaza»”. I cofnęło się słońce o dziesięć stopni, po których już zeszło.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Iz 38,10.11.12abcd.16)

Refren: Pan mnie zachował od unicestwienia.

Mówiłem: „W połowie dni moich *
muszę odejść;
w bramach Otchłani odczuję *
brak reszty lat moich”.

Mówiłem: „Nie ujrzę już Pana *
na ziemi żyjących,
nie będę patrzył na nikogo *
spośród mieszkańców tego świata.

Mieszkanie me rozbiorą i przeniosą ode mnie *
jak namiot pasterzy.
Zwijam jak tkacz moje życie. *
On mnie odcina od nici.

Nad którymi Pan czuwa, ci żyją, *
wśród nich dopełni się życie mego ducha.
Uzdrowiłeś mnie, Panie, *
i żyć dozwoliłeś”.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (J 10,27)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 12,1-8)

Syn Człowieczy jest Panem szabatu

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść.
Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: „Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat”.
A On im odpowiedział:
„Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom?
Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.
Gdybyście zrozumieli, co znaczy: «Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary», nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Wyzwolenie

W życiu codziennym spotykamy się z różnymi przepisami. Są one ważne, bo regulują nasze postępowanie. Jednak zatrzymanie się tylko na nich sprawia zagubienie ożywczego ducha każdej dziedziny życia, religijnej również. Tak było w przypadku faryzeuszy, którzy Mają pretensje do Jezusa, że Jego uczniowie w szabat zrywają kłosy. Trzeba było – według ich mniemania – zaopatrzyć się w odpowiednią porcję jedzenia poprzedniego dnia. I tak oto szabat, który miał być świętowaniem ku czci Boga i odpoczynkiem dla pożytku człowieka, stał się dniem cerbera pilnującego siebie i innych, czy właściwie się postępuje. Jezus, Pan szabatu, wyzwala nas z tej niewoli rozumowania i ofiarowuje nam wolność dziecka Bożego.

Panie, zgorszony czyimś zachowaniem, powtarzam: “Robi to, czego nie wolno”. Postanawiam bardziej badać własne czyny, abym nie łamał tego, co najważniejsze – przykazania miłości.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

_____________________________________________________________________________________________________________

Biblos

Mateusz w rozdziale 12 pokazuje początki otwartych sporów pomiędzy Jezusem a przedstawicielami przywódców i nauczycieli religijnych. Jezus nie jest wrogiem Tory ani szabatu, sprzeciwia się jedynie rozbudowaniu prawa szabatu, gdzie w mnogości ludzkich przepisów ginie słowo Boże.

Jezus nie jest wrogiem przykazania dotyczącego szabatu, sprzeciwia się jedynie faryzejskiemu rozbudowaniu prawa szabatu, co spowodowało, że stało się ono „górą wiszącą na włosku, bowiem bardzo mało w nim Biblii, zaś bardzo wiele przepisów ludzkich”.

Stary Testament podaje jedynie proste przykazanie, by święcić szabat, jednak nauczyciele religijni wyodrębnili 39 rodzajów zajęć, których nie można było wówczas wykonywać, m.in. przeprowadzać żniw.

Podczas drogi uczniowie Jezusa zaczęli zrywać kłosy. Faryzeusze postawili Jezusowi zarzut, że źle wychowuje swoich uczniów. Faryzeusze zrównali zrywanie kłosów ze żniwami i w ten sposób uznali to za przekroczenie jednego ze zwyczajowych przepisów.

Przykazanie szabatu: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić” zapisane w Księdze Wyjścia jest tak proste i krótkie jak pozostałe przykazania: „Nie będziesz zabijał”, „Nie będziesz cudzołożył”, czy „Nie będziesz kradł.”

Dzień szabatu jest przeznaczony dla człowieka wierzącego, aby znalazł się blisko Boga. Przykazanie: „nie zabijaj” nie sprowadza się do tego, żeby nie zabić, ale mówi też o nie niszczeniu życia drugiego człowieka, jego duszy i ducha. Przykazanie „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.” nie sprowadza się do nie pracowania.

Odpoczynkiem dla ludu izraelskiego była Ziemia obiecana, po przybyciu do niej mogli czerpać z Bożych darów. Odpoczynkiem ludzi, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa jest uczynienie Go swoim Panem i Zbawicielem, wejście do Jego królestwa. Królestwo Boże to „sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym” pisze św. Paweł w Liście do Rzymian..

Faryzeusze myśleli o tym czego w tym dniu nie należy czynić, a Jezus przygotowuje swoich uczniów, żeby mogli się Nim radować w każdym dniu ich życia, nie tylko w jednym dniu tygodnia. Cel szabatu nie został osiągnięty, jeśli człowiek nie spotkał się tego dnia z żywym Bogiem, który może przemienić serce.

Ponieważ szabat został ustanowiony dla człowieka uczniowie Jezusa, tak jak kiedyś Dawid, mają prawo zaspokajać tego dnia swoje potrzeby, na przykład głód. Dzień szabatu nie jest dniem postu. Ponieważ Tora pozwala na nakarmienie ubogich przechodzących przez pola, to zabronienie czynienia tego w dniu szabatu jest nadużyciem religijnych uzurpatorów.

Dzień szabatu spędzany przez uczniów Jezusa, Syna Bożego wraz z Nim osiągnął najlepszą formą wypełnienia przykazania. Słyszą najlepsze kazania w synagogach, są świadkami znaków i cudów, widzą radość i uwielbienie dla Boga ze strony coraz większej liczby ludzi.

To, co się dzieje na terenie Galilei i poza nią, jest więc czymś więcej niż to, co reprezentuje judaizm szczycący się świątynią. Uczniowie uczestniczą w czymś lepszym, niż to co prezentują faryzeusze atakujący uczniów Jezusa. Jezus mówi więc do oskarżycieli: „nie osądzalibyście niewinnych moich uczniów, jeśli wiedzielibyście kim jestem. Przeciwnicy Jezusa okazali się niesprawiedliwi i zatwardziali. Wiara i miłość wraz z przebaczeniem znaczą więcej, niż zwyczaje religijne ludzi, którzy nie miłują Boga i Jezusa, Jego przedstawiciela w świecie.

Jezus uzdrowi w szabat człowieka z martwą ręką, co stanie się przyczyną kolejnego ataku faryzeuszy oraz zwołanie narady przywódców religijnych zastanawiających się nad sposobem zgładzenia Jezusa.

______________________________________________________________________________________________________________

 

O autorze: Słowo Boże na dziś