Spójrz – Jezus przechodzi dziś pośród zapracowanych ludzi. Zatrzymuje się i szuka towarzyszy, którzy w głębi serca pragną spotkania i bliskości z Nim. Czy dostrzegasz Jego obecność? Odłóż na chwilę swoją pracę, głęboko odetchnij i pozwól, aby słowa Jezusa zagościły w Twoim sercu.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 4, 18-22
Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

Jezus szedł i ujrzał dwóch braci. Dostrzegł ich, gdy wykonywali swoją pracę. Podobnie postępuje dzisiaj. Nie czeka na to, abyś do Niego przyszedł, ale to On robi pierwszy krok i wchodzi w twoje życie. Żyje takimi realiami, którymi żyjesz ty. Śmieje się, wzrusza… A Jego obecność przynosi pokój, nadzieję i przebaczenie.

Idąc dalej, Jezus spotkał kolejnych ludzi. Zobacz, jak ważne jest to, że „ich też powołał”. Słowa „ich też” oznaczają, że Bóg nie ogranicza się do małej grupki znajomych, lecz chce przygarnąć wszystkich ludzi. Nikogo nie wyklucza. Dla nikogo drzwi Jego Królestwa nie są zamknięte. Wystarczy tylko powiedzieć Mu „tak”. Czy jesteś w stanie zrobić to teraz?

Zwróć uwagę, że Jezus w dzisiejszym obrazie nie przychodzi do pojedynczego człowieka. Najpierw spotkał dwóch braci, potem kolejne rodzeństwo i ich ojca. To pokazuje, jak bardzo Jezusowi zależy na wspólnocie. Nikt nie jest powołany do bycia osamotnionym i opuszczonym. A ty, czy masz swoją wspólnotę? Za chwilę ponownie usłyszysz, jak Jezus rozmawia z Piotrem i Andrzejem. Zastanów się, jaka jest Twoja wspólnota i z kim ją tworzysz.

Odpowiedz na Jezusowe zaproszenie. Proś Go, aby pomógł Ci zrozumieć, jak mógłbyś bardziej z Nim być. Nie pozostawaj bezczynny i wykonaj choćby jeden mały krok. Uwierz, że Bóg mógłby uczynić wielkie dzieła w twoim życiu, gdybyś tylko pozwolił Mu się poprowadzić.

Liturgia słowa na dziś

ŚW. ANDRZEJA APOSTOŁA – ŚWIĘTO

PIERWSZE CZYTANIE  (Rz 10,9-18)

Wiara rodzi się ze słowa Chrystusa

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.

Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia.
Wszak mówi Pismo: „Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony”.
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”.
Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: „Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę”.
Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: „Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?” Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.
Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: „Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa”.
Oto słowo Boże.

W kościołach, w których obchodzi się uroczystość powyższe pierwsze czytanie (Rz 10,9-18) staje się drugim, a za pierwsze czytanie służy poniższe (Iz 49, 1-6). W innych kościołach, gdzie obchodzi się tylko święto odczytujemy jedno czytanie (powyższe – Rz 10,9-18), a poniższe opuszczamy.

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49,1-6)

Ustanowię Cię światłością dla pogan

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię”.
Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”.
A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 19,2-3.4-5ab)

Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.

Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy przekazuje wiadomość.

Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Mt 4,19)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pójdźcie za Mną,
a uczynię was rybakami ludzi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Mt 4,18-22)

Powołanie Apostołów

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami.
I rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”.
Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał.
A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Moc słowa Jezusa

Jezus, Odwieczne Słowo, objawia swoją boskość właśnie przez wypowiedziane słowo. Tak niegdyś Bóg stwarzał świat – wyrzekł słowo i stało się. Teraz wypowiada je Jezus i dokonuje nowego stworzenia w sercu człowieka. Jego wezwanie, aby pójść za Nim, sprawia gruntowną przemianę zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i zewnętrznym. Wypowiedziane przez Jezusa słowo dało bowiem moc, aby natychmiast zostawić wszystkich i wszystko, co było dotychczasowym sensem życia, i pójść za Nim. Pierwsi powołani, w tym św. Andrzej, ruszają w nieznane jak niegdyś Abraham. Przecież jeszcze wówczas nie rozumieli, co znaczy łowić ludzi. Jednak posłuszni słowu poszli i rzeczywiście stali się wielkimi rybakami ludzi.

Panie, powołanie jest darem, który trzeba usłyszeć w swoim sercu. Ty mówisz, abym poszedł za Tobą, i ukazujesz mi wspaniałą perspektywę współpracy z Tobą dla dobra ludzi.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

______________________________________________________________________________________________________________