Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
św. Fabiana, papieża i męczennika
Mk 3, 13-19
Jezus wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.
PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 8,6-13)
Chrystus pośrednikiem Nowego Przymierza
Czytanie z Listu do Hebrajczyków.
Bracia:
Teraz arcykapłan nasz otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. Gdyby bowiem owo pierwsze było bez nagany, to nie szukano by miejsca na drugie przymierze. Albowiem ganiąc ich, zapowiada:
„Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami, w dniu, gdym ich wziął za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan.
Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela w owych dniach, mówi Pan: Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: «Poznaj Pana»! Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego. Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością i nie wspomnę więcej na ich grzechy”.
Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 85,8 i 10.11-12.13-14)
Refren: Łaska i wierność spotkają się z sobą.
Okaż nam, Panie, laskę swoją *
i daj nam swoje zbawienie.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie +
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam obdarzy szczęściem, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 15,16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 3,13-19)
Jezus wybiera dwunastu Apostołów
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Jezus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy.
Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy: Synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskario-tę, który właśnie Go wydał.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Przywołał tych, których sam chciał. Nikt z nas nie jest przez Niego odrzucony, ale każdy z nas jest wezwany do wypełnienia innej misji. Nie ma zadań gorszych i lepszych, choć po ludzku często możemy to tak widzieć. Nie każdy z nas został wezwany do tego, aby być jednym z Dwunastu, ale każdy z nas został wezwany do tego, aby być apostołem, tj. posłanym. Zamiast z zazdrością patrzeć na powołanie innych, może warto poświęcić trochę czasu, aby odkryć swoje własne? Może warto zapytać o to, do kogo ja jestem posłany? Kogo Bóg stawia na mojej drodze, komu mogę służyć i świadczyć, że wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmogący. Powołanie jest tajemnicą. Nie zawsze udaje się nam ją do końca zgłębić – nawet Dwunastu w momencie powołania tak naprawdę nie wiedziało, do czego zostali powołani – nie o to też zresztą chodzi. Ważne jest jednak to, aby je wypełnić, aby pójść tam, gdzie On nas posyła, nawet jeśli nie do końca rozumiemy dlaczego.
Panie, Ty każdego z nas posyłasz w tylko Tobie wiadome miejsce. Pomóż nam tak wiernie wsłuchiwać się w Twój głos, abyśmy jak najlepiej wypełniali to, co w nas złożyłeś, służąc tym, których stawiasz na naszej drodze.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Jezus kończy samodzielną działalność misyjną. Potrzebuje współpracowników w celu dokończenia misji Mesjasza wśród Judejczyków przed aresztowaniem i ukrzyżowaniem. Oni będą odpowiedzialni za misje po Jego zmartwychwstaniu.
Jezus spotykał ich od chrztu w Jordanie podczas działalności misyjnej na terenie Galilei. Pierwsi byli rybakami, inni poborcami podatkowymi. Wszyscy wcześniej uwierzyli w Niego, potem byli Jego uczniami, potem zaczęli służyć Jezusowi jako Jego świadkowie, niektórzy z nich zostali wyszkoleni w „łowieniu ludzi”, uczestnicząc z Jezusem w misjach na terenie Galilei.
Istotą uczniostwa jest przebywanie z Jezusem, towarzyszenie Jemu tam, gdzie On jest.
Kandydatów było znacznie więcej niż dwunastu. Jezus spośród wielu uczniów przywołał tych, których sam sobie wybrał. Znał ich wiarę, miłość, oddanie, posłuszeństwo, pragnienie uczenia się, gotowość do zmiany motywacji, wytrwałość, pracowitość. Jezus poznał ich rodziny i współpracowników w ich firmach. Oni przejęli ich obowiązki podczas ich służby wraz z Jezusem.
Ustanowił Dwunastu, uczynił, sprawił sobie, stworzył zespół dwunastu współpracowników. Nazwał ich apostołami, wysłannikami. Mieli przebywać z Nim, służyć razem z Nim i uczyć się od Niego oraz być jak On heroldami królestwa uwiarygodnionymi przez poddawanie się im demonów tak jak one poddawały się one Jezusowi.
Wybór Dwunastu miał wielkie znaczenie, był to bowiem pierwszy symboliczny krok do ustanowienia przez Jezusa ludu Bożego. Liczba Dwunastu nawiązuje do pokoleń Izraela i wskazuje na eschatologiczny lud należący do królestwa Bożego.
Lista Marka rozpoczyna się od Szymona, którego nazywa Piotrem „Skałą”. Ten przydomek może określać jakąś cechę jego charakteru. Mateusz zwiąże ten przydomek z budowaniem Kościoła. Istnieje wiele hipotez na temat przydomku nadanego braciom Jakubowi i Janowi, tłumaczy się go często: „synowie gromu”. Ten przydomek może określać jakąś wspólną cechę ich charakteru.
Od Andrzeja padają dalej tylko imiona bez żadnych dodatkowych szczegółów.
Umieszczenie Judasza na liście Dwunastu i pośpieszne obsadzenie jego miejsca przez wspólnotę jerozolimską po wniebowstąpieniu Jezus, potwierdza powołanie Dwunastu przez Jezusa i symboliczne znaczenie tej grupy.
Wybór Dwunastu nie kończy pracy Jezusa nad ich rozwojem osobistym i w zakresie służby. Wiele zadań i lekcji dopiero przed nimi. Zostaną zauważeni obok Jezusa, będą obserwowani. Ludzie wierzący i poszukujący będą wiedzieli do kogo mają się zwrócić po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.
Dodaj komentarz