Po tym zaś poznajemy, że znamy Jezusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował.
Słowo Boże
Uroczystość Ofiarowania Pańskiego
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu
sprzeciwiać
się
będą.
A Twoją duszę
miecz
przeniknie,
aby na jaw wyszły
zamysły serc
wielu».
Dlaczego jest używany wyraz “Izrael” jak Izraela nie było do 1949 roku ?
Odtąd nie będziesz zwał się Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś” (Rdz 32,29)
Chrześcijanie, którzy żyją w zgodzie z Ewangelią stają się dziećmi Abrahama – prawdziwym Izraelem. Apostoł Paweł napisał: “Nie ma już Żyda ani poganina… wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą – dziedzicami” (Gal.3:28-29). Czy oznacza to, że Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej. Apostoł Piotr przeniósł wszystkie tytuły starotestamentowego ludu Bożego na kościół chrześcijański (1P.2:9). To kościół jest “narodem wybranym” (Iz.43:20), “królewskim kapłaństwem” oraz “narodem świętym”, a więc Izraelem Bożym (Wj.19:6).
Termin “Izrael” odnosił się w Piśmie Świętym do osób żyjących w duchu Ewangelii, dlatego nie wszyscy Żydzi przynależeli do Izraela, lecz tylko ci, którzy pokładali nadzieję w Baranku Bożym. Apostoł Paweł napisał: “Bo Żydem nie jest ten, który nim jest na zewnątrz… Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem” (Rz.2:28; 9:6).
Czy jest Pan osobą niewierzącą? Czy zna Pan Biblię?