Strach i nienawiść

Kategoria: Archiwum, Polecane, Polityka, Ważne

Autor:

piko

, 23 lipca 2023

O autorze: piko

10 komentarzy

Odpowiedz

zapinio

23 lipca 2023 godz. 12:04

…może warto byłoby zaznaczyć, że to fragment ze sztuki Sławomira Mrożka “Ambasador” w reżyserii Erwina Axera z roku 1997.
I że można ją w całości zobaczyć tutaj:

https://vod.tvp.pl/teatr-telewizji,202/ambasador,309413

Bardzo polecam.
Odpowiedz

piko

23 lipca 2023 godz. 13:08

Liczyłem na wiedzę i dociekliwość, i się nie zawiodłem :))

Mrożek jest wspaniały i nadal aktualny.

Miał na początku kariery brzydki epizod ale zaliczmy to do błędów młodości.

W dobrych szkołach Mrożek powinien być obowiązkowy a jego recenzja “Popiołu i diamentu” Andrzejewskiego powinna być omawiana nawet w gorszych szkołach.
Odpowiedz

Nietytus

23 lipca 2023 godz. 13:28 - w odpowiedzi do: piko 13:08

Na przełomie czerwca i lipca 2000r. gazownia opublikowała z nim wywiad na dwie pełne strony. Wszystko co się teraz dzieje opisał ze szczegółami, głebszymi w swej wymowie, niż zwykł to czynić Lem, tudzież Dick.
Odpowiedz

piko

23 lipca 2023 godz. 13:42

Tak. Potrafił swoje obserwacje i wnioski przedstawić w idealnej formie – ironia, sarkazm, kpina, sprowadzenie do absurdu. Nie musiał szydzić czy używać tego typu topornych form.
Odpowiedz

CzarnaLimuzyna

25 lipca 2023 godz. 20:56

Dla niektórych zaledwie pouczający, a dla innych wielce wymowny fragment (jeden z wielu) o nieistniejącym rządzie i nieistniejącym państwie.
Odpowiedz

Jan Protest

1 sierpnia 2023 godz. 06:40

Sławomir Mrożek w swojej twórczości pisarskiej ma nieliczne momenty kiedy przedstawia czytelnikowi jakąś prawdę i czyni to w sposób dla wielu atrakcyjny, to są te ziarna prawdy, które powołał papież Jan Paweł II, ale to jest fałszywy argument, bo żeby sprzedać kłamstwo to trzeba je wyposażyć w “ziarna prawdy” i Sławomir Mrożek to czyni, nie on jeden tak postępuje, jego opowiadania wydane w okresie gomułkowskiej odwilży szokowały paradoksami i absurdami, wygłodniały lud lasy na takie literackie atrakcję chłonął te kwestie jak gąbka wodę, sztuka Sławomira Mrożka ‘Ambasador” jest dosyć obrzydliwą literaturą, takim pomieszaniem z poplątaniem a jeszcze ten zestaw aktorskich pieczeniarzy grających tam role dopełnia nieszczęścia, “Mistrz” szydzi z wiary prostych ludzi, wkłada w ich usta oczywiste bezeceństwa, kilka “ziaren prawdy” żeby zebrać a po drodze odrzucać masę zgniłków, wszystko już było, Voltaire, encyklopedyści i całe zastępy kpiarzy i szyderców naigrawających się z prostych ludzi borykających się ze swoim losem
Pozdrawiam
Odpowiedz

zapinio

1 sierpnia 2023 godz. 10:15 - w odpowiedzi do: Jan Protest 06:40

Na całe szczęście mamy jeszcze wiekowego Jana Protesta.
Bez niego nie wiedzielibyśmy co myśleć.
A tak to:
– szydzi z wiary prostych ludzi,
– “Ambasador” jest dosyć obrzydliwą literaturą,
– a jeszcze ten zestaw aktorskich pieczeniarzy,
– szyderców naigrawających się z prostych ludzi borykających się ze swoim losem.

Bardzo ciekawe.Bardzo.
A jakie oryginalne.
No i przenikliwe.
Odpowiedz

CzarnaLimuzyna

1 sierpnia 2023 godz. 12:30 - w odpowiedzi do: Jan Protest 06:40

Ja na to patrzę tak. Niejeden artysta lub literat po prostu lubi sobie bimbać, a wygłupiając się umila w ten sposób sobie i innym czas czyniąc rzeczywistość bardziej znośną. Ambasador “wydany” został chyba w 1982 roku. Jest tam wiele aluzji, a patrząc na to dziś aluzji ponadczasowych + sarkastyczna satyra na pewne postawy. Można oczywiście powiedzieć do polityka: ty q…o, zdrajco i złodzieju, i byłoby to prawdą, ale można też wydłużyć kwestię dodając inne środki stylistyczne. Można też wyciągnąć pukawkę i w imieniu demokratycznej nieogłupionej mniejszości zabić kanalię. Takich czynów dopuszczali się kiedyś Warszawiacy likwidując zdrajców, folksdojczów i szmalcowników. Dziś, wymienieni przeze mnie, stali się autorytetami dla zastępczego proletariatu szerząc dodatkowo sodomię i klimatyzm.
Odpowiedz

pokutujący łotr

1 sierpnia 2023 godz. 13:20 - w odpowiedzi do: piko 13:08

Miał na początku kariery brzydki epizod ale zaliczmy to do błędów młodości.

Obawiam się, że to był BARDZO brzydki epizod. Szczerze mówiąc nie wiem, jak człowiek choć średnio przyzwoity mógł podpisać sławetną rezolucję pisarzy krakowskich z 8 lutego 1953 r., bo o to pewnie chodzi. Po zakończeniu sfingowanego procesu 4 księży Kurii krakowskiej i 3 osób świeckich oskarżonych o dywersję, szpiegostwo i skazanych na karę śmierci (w czasie ogłoszenia tej rezolucji czekali na wykonanie wyroku) kilkadziesiąt osób uważających siebie za pisarzy ogłosiło plugawe piśmidło wspierające morderców w togach i zapewniające służalczo, że “zdrada” księży tym bardziej mobilizuje środowisko pisarskie do pracy na rzecz umocnienia władzy ludowej.

List podpisali m.in. Wisława Szymborska, Sławomir Mrożek, Jan Błoński, Jalu Kurek, Karol Bunsch, Leszek Herdegen, Anna Świrszczyńska, Julian Przyboś, Andrzej Kijowski… No, po prostu trzeba oczy przecierać z niedowierzania. Cała krakowska “elita”. To, że potem wyroki śmierci zmieniono na więzienie nie ma nic do rzeczy. Zresztą jeden z kapłanów był tak ciężko pobity, że nie mógł brać udziału w procesie a drugi zmarł podczas przesłuchań, więc można sobie wyobrazić jakie stosowano metody. Nikt z sygnatariuszy nie wyraził skruchy ani żalu. Nabrano wody w usta i przemilczano ten “epizod”, choć nie wiem jak po czymś takim, a zwłaszcza torturowaniu księży i zamęczeniu jednego z nich w czasie śledztwa, mogli oni spokojnie patrzeć w lustro, przyjmować nie byle jakie stypendia i nagrody. Widocznie nader pojemne bywają pisarskie sumienia.
Odpowiedz

Jan Protest

2 sierpnia 2023 godz. 10:39 - w odpowiedzi do: zapinio 10:15

“I nie zasiada w gronie szyderców”
Pozdrawiam