Homilia Ojca Świętego Franciszka wygłoszona podczas Mszy św. Krzyżma

Kategoria: Polecane, Ważne, Wiara

Autor:

raven59

, 28 marca 2013

(http://www.youtube.com/watch?v=Dv-KHuJ8Guc)

28 marca 2013

Źródło: TV Trwam

Facebook

Twitter

Tagi: 28.03.2013, Franciszek, homilia, Msza św. Krzyżma, Ojciec Święty

O autorze: raven59

„Przypatrzcie się krukom: nie sieją ani żną; nie mają piwnic ani spichlerzy, a Bóg je żywi. O ileż ważniejsi jesteście wy niż ptaki!" Łk 12,24 . (...) Uwaga: informuję, że poglądy moje, wyrażane przeze mnie na blogu i we wszelkich komentarzach, na temat osób publicznych są moją prywatną opinią na temat osób publicznych i jako takie powinny być traktowane jako dopuszczalna krytyka osób publicznych.

8 komentarzy

Odpowiedz

raven59

28 marca 2013 godz. 12:01

Tekst homilii

Drodzy Bracia i Siostry,

Z radością sprawuję pierwszą Mszę św. Krzyżma jako Biskup Rzymu. Z miłością wszystkich pozdrawiam, zwłaszcza zaś was, drodzy kapłani, którzy dziś, podobnie jak i ja wspominacie dzień święceń.

Czytania mówią nam o „namaszczonych”: Słudze Jahwe u Izajasza, królu Dawidzie i Jezusie, naszym Panu. Wspólne im jest to, że namaszczenie, które otrzymują, ma namaścić wierny Lud Boży, którego są sługami. Ich namaszczenie jest dla ubogich, dla więźniów, uciśnionych…Bardzo pięknym obrazem tego „bycia dla” świętego oleju są słowa Psalmu „Jest to jak wyborny olejek na głowie, który spływa na brodę, brodę Aarona, który spływa na brzeg jego szaty” (Ps 133,2). Obraz olejku, który się rozlewa, spływa z brody Aarona aż na kraj jego świętych szat, jest obrazem namaszczenia kapłańskiego, które za pośrednictwem Pomazańca dociera aż po krańce Wszechświata, reprezentowanego w szatach.

Szaty sakralne Najwyższego Kapłana mają bogatą symbolikę. Jednym z tych symboli są imiona synów Izraela wyryte na onyksowych kamieniach zdobiących naramienniki efodu, z którego pochodzi nasz obecny ornat: sześć na kamieniu lewego naramiennika i sześć na kamieniu prawego naramiennika (por. Wj 28, 6-14). Także na pektorale wypisane były imiona dwunastu pokoleń Izraela (por. Wj 28,21). Oznacza to, że kapłan celebruje biorąc na swe ramiona powierzony sobie lud i niosąc jego imiona wypisane w sercu. Kiedy nakładamy na siebie nasz skromny ornat, dobrze by było, abyśmy odczuwali na ramionach i w sercu ciężar i oblicze naszego ludu wiernego, naszych świętych i naszych męczenników.

Od piękna tego, co liturgiczne, a co nie jest jedynie dekoracją i upodobaniem do bogatych strojów, lecz obecnością chwały naszego Boga, która jaśnieje w Jego ludzie żyjącym i pocieszonym przechodzimy do przypatrzenia się działaniu. Cenny olejek namaszczający głowę Aarona nie tylko skrapia jego osobę, ale rozlewa się i dociera do „peryferii”. Pan powie to jasno: jego namaszczenie jest dla ubogich, więźniów, chorych, dla tych którzy są samotni i smutni. Namaszczenie nie jest po to, aby skrapiać nas samych, a tym mniej, abyśmy je zamykali we flakoniku, ponieważ olej mógłby zjełczeć… a serca zgorzknieć.

Dobrego kapłana poznaje się po tym, jak namaszczony jest jego lud. Zauważamy, kiedy nasi wierni zostaną namaszczeni olejkiem radości: na przykład, kiedy wychodzą ze Mszy św. z obliczem osoby, która otrzymała dobrą wiadomość. Nasi wierni przyjmują Ewangelię głoszoną z namaszczeniem, przyjmują, kiedy głoszona przez nas Ewangelia przenika do ich życia codziennego, kiedy spływa jak olejek Aarona aż po krańce rzeczywistości, kiedy oświeca sytuacje graniczne, „peryferie” gdzie wierni są najbardziej narażeni na napaść tych, którzy pragną ograbić ich z wiary. Ludzie nam dziękują, ponieważ czują, że modliliśmy się z realiami ich życia powszedniego, ich cierpieniami i ich radościami, lękami i nadziejami. A kiedy czują, że woń Pomazańca, Chrystusa, dociera za naszym pośrednictwem, czują się zachęceni, aby powierzyć nam to wszystko, co pragną otrzymać od Pana: „módl się za mnie, Ojcze, bo mam ten problem”, „pobłogosław mnie”, „módl się za mnie” – to znaki, że namaszczenie dotarło do krawędzi płaszcza, aby zamieniło się w żarliwą modlitwę. Kiedy jesteśmy w tej relacji z Bogiem i jego ludem, a łaska przechodzi poprzez nas, to jesteśmy wówczas kapłanami, pośrednikami między Bogiem a ludźmi. Chciałbym podkreślić, że zawsze musimy ożywiać łaskę i wyczuwać w każdej prośbie, czasami nieodpowiedniej, niekiedy czysto materialnej czy wręcz banalnej – ale jest tak tylko pozornie – pragnienie naszych wiernych, aby być namaszczonymi olejkiem wybornym, bo wiedzą, że go mamy. Wyczuwać i odczuwać, tak jak Pan odczuwał pełną nadziei trwogę kobiety cierpiącej na krwotok, kiedy dotknęła skraju jego płaszcza. To wydarzenie Jezusa obecnego pośród otaczającego Go ze wszystkich stron ludu jest ucieleśnieniem całego piękna Aarona, przybranego w szaty kapłańskie z olejkiem, który spływa na jego szaty. Jest to piękno ukryte, które jaśnieje jedynie dla tych oczu pełnych wiary kobiety cierpiącej z powodu upływu krwi. Sami uczniowie – przyszli kapłani – mimo wszystko nie potrafią dostrzec, nie rozumieją: w „peryferii egzystencjalnej” widzą jedynie powierzchowność tłumu, który napiera ze wszystkich stron, mogącego udusić Jezusa (por. Łk 8,42). Pan jednak, przeciwnie czuje moc Bożego namaszczenia, które dociera do krawędzi jego płaszcza.

Trzeba więc wyjść, doświadczyć naszego namaszczenia, jego mocy i jego odkupieńczej skuteczności: na „peryferiach” tam, gdzie jest cierpienie, rozlew krwi, ślepota, która chce widzieć, gdzie są więźniowie tak wielu złych panów. Boga nie spotykamy właśnie w doświadczeniach swojego „ja” czy wielokrotnych introspekcjach: kursy samopomocy mogą być przydatne w życiu, ale życie przechodząc od jednego kursu do drugiego, od jednej metody do drugiej prowadzi do stawania się pelagianami, do pomniejszania mocy łaski, która jest rozbudzana i wzrasta na ile z wiarą wychodzimy, aby dać samych siebie i dać Ewangelię innym, dać nieco posiadanego namaszczenia, tym, którzy nie mają zupełnie nic.

Kapłan, który mało wychodzi z siebie do innych, który niewiele namaszcza – nie mówię „wcale”, bo nasi wierni -Bogu dzięki – porywają nam namaszczenie – zatraca się najlepsza część naszego ludu, ta, która potrafi ożywić najgłębszą część swego kapłańskiego serca. Ten, kto nie wychodzi z siebie, zamiast być pośrednikiem, staje się stopniowo najemnikiem i zarządcą. Wszyscy znamy różnicę: najemnik i zarządca „otrzymali już swoją zapłatę”, a ponieważ nie narażają swojej skóry i swojego serca, nie otrzymują serdecznego podziękowania, wypływającego z serca. Stąd właśnie pochodzi niezadowolenie niektórych księży, którzy w końcu stają się smutni, zamieniają się w pewien rodzaj kolekcjonerów antyków albo nowinek, zamiast być pasterzami „pachnącymi jak owce”, pasterzami pośród swojej trzody i rybakami ludzi. To prawda, że tak zwany kryzys tożsamości kapłańskiej zagraża nam wszystkim, i dołącza się do kryzysu cywilizacji. Jeśli jednak potrafimy rozbić jego falę, to możemy wypłynąć na głębię w imię Pana i zarzucić sieci. To dobrze, że sama rzeczywistość prowadzi nas do pójścia tam, gdzie to, czym jesteśmy przez łaskę, ukazuje się wyraziście jako czysta łaska, na tym morzu współczesnego świata, gdzie liczy się tylko namaszczenie a nie stanowisko i okazuje się, że przynoszą obfity połów sieci zarzucone jedynie w imię tego, któremu zaufaliśmy: Jezusa.

Drodzy wierni, bądźcie blisko waszych kapłanów z miłością i modlitwą, aby zawsze byli pasterzami według serca Bożego.

Drodzy kapłani, niech Bóg Ojciec odnowi w nas Ducha świętości, z jakim zostaliśmy namaszczeni, niech go odnowi w naszym sercu, w taki sposób, aby namaszczenie dotarło do wszystkich, nawet na „peryferie”, tam gdzie nasz wierny lud najbardziej go oczekuje i docenia. Niech nasi wierni odczuwają, że jesteśmy uczniami Pana, niech odczuwają, że przybraliśmy ich imiona, że nie szukamy innej tożsamości. Niech mogą otrzymać przez nasze słowa i uczynki ten olejek radości, jaki nam przyszedł przynieść Jezus, Pomazaniec. Amen.

Źródło: Radio Maryja
http://www.radiomaryja.pl/kosciol/homilia-ojca-swietego-franciszka-wygloszona-podczas-mszy-sw-krzyzma/
Odpowiedz

circ

28 marca 2013 godz. 12:17

Dzięki Ci Boże za kolejnego wspaniałego papieża.

Dotknął sedna.

Dzięki raven.
Odpowiedz

Asadow

28 marca 2013 godz. 13:46

Mówi z mocą. Papież – odnowiciel.
Odpowiedz

raven59

29 marca 2013 godz. 15:10

Msza św. Krzyżma pod przewodnictwem papieża Franciszka, 28/03/2013
(http://www.youtube.com/watch?v=QoDn_yFMIPo)
Odpowiedz

raven59

29 marca 2013 godz. 15:12

Papież Franciszek w więzieniu:

(http://www.youtube.com/watch?v=gNJzrTfAoag)
Odpowiedz

circ

29 marca 2013 godz. 17:16

”Papież Franciszek w więzieniu”

Hitowy tytuł na onet.

[nie mogłam się oprzeć, sorki]
Odpowiedz

raven59

30 marca 2013 godz. 12:13

Droga Krzyżowa w rzymskim Koloseum 29/03/2013 | Tv Trwam
Odpowiedz

raven59

30 marca 2013 godz. 12:15

Słowo papieża Franciszka na zakończenie Drogi Krzyżowej w Koloseum 29/03/2013

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

style="float: left margin-right: 100px" class="subsec psalm">
Psalm responsoryjny

Ps 126 (125), 1b-2b. 2c-3. 4-5. 6 (R.: por. 3a)

Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasGdy Pan odmienił los Syjonu, wydawało się nam, że śnimy.Usta nasze były pełne śmiechu, a język śpiewał z radości.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasMówiono wtedy między narodami: «Wielkie rzeczy im Pan uczynił».Pan uczynił nam wielkie rzeczy i radość nas ogarnęła.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasOdmień znowu nasz los, o Panie, jak odmieniasz strumienie na Południu.Ci, którzy we łzach sieją, żąć będą w radości.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasIdą i płaczą, niosąc ziarno na zasiew,lecz powrócą z radością, niosąc swoje snopy.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas

Czytanie: Ba 5, 1-9

Pierwsze czytanie

Ba 5, 1-9

Czytanie z Księgi proroka BaruchaOdłóż, Jeruzalem, szatę smutku i utrapienia swego, a przywdziej wspaniałe szaty chwały, dane ci na zawsze przez Pana. Przyoblecz się w płaszcz sprawiedliwości pochodzącej od Boga, włóż na głowę swą koronę chwały Przedwiecznego! albowiem Bóg chce pokazać wspaniałość twoją wszystkiemu, co jest pod niebem. imię twe u Boga na wieki będzie nazwane: «Pokój sprawiedliwości i chwała pobożności».Podnieś się, Jeruzalem! Stań na miejscu wysokim, spojrzyj na wschód, zobacz twe dzieci, zgromadzone na słowo Świętego od wschodu słońca aż do zachodu, rozradowane, że Bóg o nich pamiętał. Wyszli od ciebie pieszo, pędzeni przez wrogów, a Bóg przyprowadzi ich niesionych z chwałą, jakby na tronie królewskim. Albowiem postanowił Bóg zniżyć każdą górę wysoką, pagórki odwieczne, doły zasypać do zrównania z ziemią, aby bezpiecznie mógł kroczyć Izrael w chwale Pana.Na rozkaz Pana lasy i drzewa pachnące ocieniać będą Izraela. Z radością bowiem poprowadzi Bóg Izraela do światła swej chwały z właściwą sobie sprawiedliwością i miłosierdziem.

Psalm responsoryjny

Psalm responsoryjny

Ps 126 (125), 1b-2b. 2c-3. 4-5. 6 (R.: por. 3a)

Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasGdy Pan odmienił los Syjonu, *wydawało się nam, że śnimy.Usta nasze były pełne śmiechu, *a język śpiewał z radości.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasMówiono wtedy między narodami: *«Wielkie rzeczy im Pan uczynił».Pan uczynił nam wielkie rzeczy *i radość nas ogarnęła.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasOdmień znowu nasz los, o Panie, *jak odmieniasz strumienie na Południu.Ci, którzy we łzach sieją, *żąć będą w radości.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nasIdą i płaczą, *niosąc ziarno na zasiew,lecz powrócą z radością, *niosąc swoje snopy.Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas

Czytanie: Flp 1, 4-6. 8-11

Drugie czytanie

Flp 1, 4-6. 8-11

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do FilipianBracia:Zawsze, w każdej modlitwie, z radością zanoszę prośbę za was wszystkich – z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej. Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi ożywiony miłością Chrystusa Jezusa.A modlę się o to, by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, który przynosimy przez Jezusa Chrystusa, na chwałę i cześć Boga.

Śpiew

Śpiew przed Ewangelią

Łk 3, 4c. 6

Alleluja, alleluja, allelujaPrzygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia: Łk 3, 1-6

Ewangelia

Łk 3, 1-6

Słowa Ewangelii według Świętego ŁukaszaByło to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i Trachonitydy, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni.Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! i wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże».

więcej Słowa Bożego...

Marzec 2013
P	W	Ś	C	P	S	N
« Lut				Kwi »
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Homilia Ojca Świętego Franciszka wygłoszona podczas Mszy św. Krzyżma

O autorze: raven59

8 komentarzy

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Psalm responsoryjny

Pierwsze czytanie

Psalm responsoryjny

Drugie czytanie

Śpiew przed Ewangelią

Ewangelia

Najnowsze wpisy

Kalendarz

Ostatnie komentarze

Archiwa