Cytat dnia
Człowiek bez wiary jest jak podróżny bez celu, jak ktoś, kto walczy bez nadziei na zwycięstwo.
Św. Augustyn
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Mt 13, 1-9
Wiele jest przyczyn wypłukiwania modlitwy z modlitwy. Za chwilę usłyszysz przypowieść o siewcy. Jest ona nie tylko alegorią życia, ale również modlitwy. Postaraj się, aby „troski tego świata” nie przeszkadzały ci w tym świętym czasie.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza.
Mt 13, 1-9
Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły miedzy ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha».
W naszym życiu – powiedział Papież Franciszek – słyszymy również propozycje, które nie pochodzą od Jezusa, nie pochodzą od Boga. To jasne, że nasze słabości często kierują nas na taką drogę. Albo taką, która jest jeszcze niebezpieczniejsza, kiedy umawiamy się na trochę Boga i trochę nas.
Żyjemy w czasach, w których bezinteresowność jest cechą unikalną. Interesowne traktowanie ludzi łatwo prowadzi do ich lekceważenia. Papież Franciszek zauważa, że „wszystko się sprzedaje i wszystko się kupuje, i trudno o bezinteresowność”. Te ziarna, które padły na ziemię żyzną i obumarły, to takie, które były pełne bezinteresowności.
Ziemia żyzna, w przeciwieństwie do miejsc skalistych, potrafi przyjąć nowość. Można posiać na niej dowolne zboże, a w okresie zbiorów wyda plon. Jednak „skaliste” serce człowieka nie przyjmuje nic. Miarą żyzności jest zdolność do przyjęcia upomnień pod własnym adresem i elastyczność w działaniu.
Człowiek naszych czasów potrzebuje światła, które oświeci jego drogę, a które może mu dać jedynie spotkanie z Chrystusem.
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 1,1.4-10)
Powołanie proroka Jeremiasza
Początek Księgi proroka Jeremiasza.
Słowa Jeremiasza, syna Chilkiasza, z rodu kapłańskiego, który był w Anatot, w ziemi Beniamina.
Pan skierował do mnie następujące słowo: „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię”.
I rzekłem: „Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!”
Pan zaś odpowiedział mi: „Nie mów: «Jestem młodzieńcem», gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić”, mówi Pan.
I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł mi: „Oto kładę moje słowa w twoje usta. Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, byś wyrywał i obalał, byś niszczył i burzył, byś budował i sadził”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 71,1-2.3-4a.5-6.15ab i 17)
Refren: Będę wysławiał Twoją sprawiedliwość.
W Tobie, Panie, ucieczka moja, *
niech wstydu nie zaznam na wieki.
Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości, *
nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie.
Bądź dla mnie skałą schronienia *
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić.
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. *
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.
Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, *
Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, +
od łona matki moim opiekunem, *
Ciebie zawsze wysławiałem.
Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość *
i przez cały dzień Twoją pomoc.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 13,1-9)
Przypowieść o siewcy
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:
„Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Plon słowa Bożego
Ziarno potrzebuje odpowiedniego miejsca do wydania plonu. Słowo Boże również potrzebuje żywej gleby naszego serca. My to Słowo poprzez codzienną lekturę Ewangelii czytamy, poznajemy, rozważamy. W formie ziarna jest ono w nas zasiewane podczas Eucharystii. Co się stanie z tym ziarnem-Słowem dziś, gdy po raz kolejny wpada ono do naszego serca? Jaki wyda plon? Będzie on trzydziesto-, sześćdziesięcio- czy stokrotny? Czy też jako zamknięci, nieczuli i jałowi nie wydamy plonu? Ktoś z nas wyrwie to ziarno, coś je zagłuszy? Czytając znaną przypowieść o siewcy, warto dokonać takiego rachunku sumienia, abyśmy na próżno nie przyjmowali łaski Bożej (2 Kor 6, 1). Nie bądźmy słuchaczami oszukującymi Boga i siebie.
Chryste, Ty wzywasz mnie do słuchania i należytego przyjmowania słowa Bożego. Wlej w moje serce łaskę, aby stało się żyzną glebą i wydawało plon godny Twego zasiewu.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
___________________________________________________________________________________________________________
Uszy nie są do ozdoby – Mt 13, 1-9
Mieczysław Łusiak SJ
Rozważanie do Ewangelii
Uszy są do słuchania, a nie do ozdoby. Niby jest to oczywiste, ale życie nie zawsze potwierdza, że się z tym zgadzamy. Nieumiejętność słuchania, zwłaszcza Słowa Bożego, niesie ze sobą duże straty. Takie same, jak wtedy, gdy sieje się ziarno nie na żyzną glebę, ale na drogę, lub na skałę, lub między ciernie. Ową żyzną glebą wcale nie jest serce dobre, lecz serce otwarte, ciekawe – jednym słowem słuchające. Wiara bierze się ze słuchania, a dopiero z wiary rodzi się przemiana serca na lepsze.
____________________________________________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________________________________________
Grafika w ikonie wpisu: Fot. Rzymskokatolicka Parafia Świętej Barbary w Bieruniu Nowym.
Dodaj komentarz